Wettelijk gezien hoef ik ouders niet te informeren als de jongere dat niet wil, maar voor de behandeling zou het wel een meerwaarde hebben naar mijn mening. Hoe kan ik dit het beste bespreken met hem?
Amsterdam
waarin zit de meerwaarde van het betrekken? Hoe is jouw band met de jongere? Hebben jullie al successen met elkaar bereikt? Ik geloof in het werken met jongeren in transparantie, gewoon benoemen en vooral eerlijk, niet te overdacht, de jongere is in de lead! Wil deze echt niet zoek dan samen naar andere mogelijkheden. Zonder support is het best ingewikkeld om op te groeien.
Ik ben net als de vorige reageerder, ook benieuwd naar de werkrelatie die je momenteel hebt met je jongere? Heeft de jongere een goed contact met zijn/haar ouders of zou een een JIM (jou ingebrachte mentor) of andere vertrouwenspersoon hier ook een rol kunnen hebben als die een redelijke of goede band/relatie heeft met de ouders van de jongere?
En wees transparant naar je jongere toe in waarom jij denkt dat het een meerwaarde heeft om ouders (of andere vertrouwenspersoon?) hierbij te betrekken.
Ik zou vooral op zoek gaan naar de betekenis van het niet willen betrekken.
En naast de eerder genoemde adviezen zou je kunnen overwegen om ouders niet zelf te spreken, maar dit door een collega te laten doen.
Als de jongere het echt niet wil, kan je de ouders toch een stem geven zonder dat ze echt in de kamer zijn door bijv. een taal erbij.
Eerst begrip tonen, echt proberen te snappen waarom hij het niet wilt. Wat staat er voor hem op het spel (angst/vertrouwen)? Wellicht staat hij daarna er open voor om samen voor en nadelen te bedenken. Zo kom je misschien een stapje verder zonder het te forceren.
